Sevgisizlik

Kim söylemişti hatırlamıyorum ama cidden de öyleymiş " dünya da en zor şey bir insanı tanımak"  şu sıralar kendimi bile yeniden keşfettiğim şu günlerde nasıl başka bir insanın beni tanımasını işte beklentilerim doğrultusunda davranmasını falan bekleyebilirim ki.

Sevgilisizliğin, çevremde ki sevgisizliğin yani, beni bu denli etkileyeci olduğunu tahmin edemezdim. 

Çetin Altan güzel ifade etmiş :

Sevgisizlik dedi ki:

- En yıkıcı olan benim. Buz çölleri içindeki dondurucu yalnızlıkla ezerim insanları. Benim çöreklendiğim yerlerde, evler soğuk, odalar soğuk, yataklar soğuk, sabahlar soğuk, akşamlar soğuktur. Kimsesizlikle yalnızlığın dipsiz kuyularında, küçük bir şefkat ışığı bekleyerek kırpışıp duran gözler, aradıklarını hiç bir zaman bulamadan, benim geçit vermeyen karanlıklarım içinde sönüp giderler.

En yıkıcı olan benim. Sevgi dışı bıraktıklarımı, sevişenlerin başbaşalığındaki mutluluk siluetleriyle hançerlerim. Ağırlığım öyle bir çöker ki yalnızlarla kimsesizlerin bağrına, nereye giderlerse gitsinler, ne gecelerinde, ne de gündüzlerinde benden kurtulamazlar. Ne meyhaneler yeter benden kurtulmaya, ne yabancı otellerin barları, ne gemi kamaraları, ne uçak koltukları...

Bir kere sevgisizliğe mahkum ettim mi insanı, her sevmeye kalktığını başkalarına verir de, yaşamını hıçkırıkların mezbahasında kıyma kıyma ederim.
Hiç bir şey benim kadar kahredici değildir.